Sinds mei 2021 schrijf ik over mijn ervaringen en inzichten in deze blog. Over leven als semi-huisloze, liefde, werk, verbinden met jezelf en de wereld, reizen en nog veel meer. Ondertussen schrijf ik ook een boek, dus soms blijft de blog een beetje achter... :) Veel leesplezier.
Zoenen, aanraken en seks waren lang de enige associaties die ik met het woord intimiteit had. Later leerde ik ook over andere vormen van intimiteit, zoals intellectuele en emotionele. Het is een groot spectrum, blijkt. Maar wat is nu precies de aard van intimiteit? En hoe kan het ons leven verrijken?
Ik schrijf een boek over vrije liefde. En nee, dat verwijst niet naar vrije seks. Het gaat niet eens alleen over liefde, het gaat ook over innerlijke vrijheid, de wisselwerking tussen emoties en overtuigingen, en destructieve patronen oplossen. Ik doe zelfs een appel op het nemen van verantwoordelijkheid. Een beetje maar hoor, want uiteindelijk is natuurlijk alles een subjectieve ervaring.
Trots kijk ik hoe mijn vader een lintje krijgt opgespeld door de burgemeester van Amersfoort. Een bedankje voor zijn vrijwilligerswerk in allerlei organisaties en evenementen. Zijn credo luidt, in navolging van mijn opa en Prediker 9:10: ‘Doe wat je hand vindt om te doen.' Mooi, maar... is het niet gewoon een overmatig calvinistisch verantwoordelijkheidsgevoel?
Na anderhalf jaar huishoppen schuif ik weer achter mijn vertrouwde bureau aan. Rechts fungeert mijn open boekenkast als esthetische ruimteverdeler in de woonkamer, waar Eva op de bank zit. Links kijk ik uit over Kanaleneiland. Officieel inwoner van Utrecht, gesetteld en met vaste baan in de Domkerk... Maar ik ben totaal uitgeput. Hoe vind ik de rust terug?
Daar zit ik dan. In een zijkamertje van de Domkerk, tijdens mijn eerste sollicitatiegesprek in tweeënhalf jaar. Boven mij gewelven, tegenover mij drie paar nieuwsgierige doch kritische blikken. En dan de vraag: ‘Maar waarom wil je déze functie, met mbo-salariëring, als je een universitaire master hebt?’. Tsja, hoe leg ik dat uit?
Ik hop, reis, vlieg en dans nu ruim een jaar zonder eigen huis. Wat een geweldig en leerzaam avontuur is dat geweest! Ik verkende ontelbare omgevingen in binnen- en buitenland, deed workaways, reisde in m'n eentje, werkte als digital nomad en freelancer, paste op huizen en dieren… En nu is het tijd voor een nieuwe stap.
Tot voor kort begreep ik niet waarom reizen voor sommigen zo’n aantrekkingskracht heeft. Ik zag het als een vlucht. Je bent bang voor verantwoordelijkheden, voor confrontaties met het echte leven. Toch ga ik reizen. Ben ik nu ook voortvluchtig?
