Mijn naam is Danique van der Bijl (1995), en geboren en getogen in Amersfoort. Ik studeerde filosofie en hou van sparren over existentiële onderwerpen. Ik zing in een improvisatie-zangroep, ben graag in de bergen, geniet van spelletjes en geinen, en ik ben dankbaar voor mijn vrienden en familie. 

Studie

Ik begon met bestuurskunde, maar vond meer diepgang bij filosofie. Dat werd Wijsbegeerte in Leiden, zowel de bachelor als de master Philosophical Perspectives on Politics and the Economy. Tussendoor woonde ik in een 15-koppig studentenhuis, roeide bij Asopos, werkte bij Filosofie Magazine voor het festival Thinking Planet, was voorzitter en assessor van de studievereniging Symposion en deed een Erasmus-exchange in Leuven. 

Verschillend werk

Na mijn studie deed ik van alles. Ik ging aan de slag als tekstschrijver en evenementenorganisator, werkte in horeca en musea, gaf op een blauwe maandag filosofieles aan pubers en werd uiteindelijk tekstschrijver bij een communicatiebureau. Tot ik last kreeg van nek- en schouderklachten, en ik me moest afvragen: wat wil ik nu écht? 

Nomadenleven

Ik zei mijn huur op en ging op reis. Ik paste op huizen, deed vrijwilligerswerk als workawayer en reed rond in mijn oranje Panda. Dat ik anderhalf jaar nomade zou zijn, had ik niet van tevoren bedacht, en dat het me zo zou bevallen óók niet. Ik leerde meer in het moment te leven. Uit deze reis ontstond mijn blog. Ondertussen deed ik als zzp'er klussen voor evenementen, zoals SPRING in Utrecht, en ik werkte online als tekstschrijver.

Utrecht

Na deze reis ben ik weer gaan settelen in Utrecht. Ik werkte parttime als beheerder en evenementencoördinator van de Domkerk. Dat was fantastisch - maar ik overwerkte mezelf, en moest stoppen. Daarna werkte ik kort bij de Hogeschool Utrecht in een onderzoeksgroep, waar ik bezig was met vraagstukken over onderwijs. Nu ga ik verder op een nieuw werkpad, waarbij ik focus op mijn passie voor (samen) filosoferen en workshops faciliteren. 

Ik experimenteer, probeer, faal, beleef en geniet. Of er een rode draad in zit? Vraag me dat over twintig jaar nog maar eens. Misschien is dat wel: het leven in al haar facetten ervaren en op die manier dichter bij de kern te komen.