Daar ga ik dan, in mijn oranje Fiat Panda op weg naar Frankrijk. Op avontuur. Geen idee waar ik beland, wie ik ontmoet, wat ik ga doen en wanneer ik terugkom. Maar wat is nou leuker dan de sprong te wagen in een tijd waarin toch al niets meer zeker is, en om op een persoonlijke ontdekkingstocht gaan?
Precies een jaar geleden besloot ik een punt te zetten achter mijn korte carrière bij een communicatiebureau. Sindsdien volg ik nog meer mijn eigen pad, en reflecteer ik op de inzichten die ik daarover krijg. Ik voel me dan ook een ander mens dan een paar jaar geleden. Er lijkt elke maand wel een ‘laagje’ van me af te vallen, oude overtuigingen en gedachten die me niet hielpen om echt mezelf te zijn. En ik vind het nog leuk ook!
Innerlijk zelfonderzoek is dan ook een van de redenen dat ik nu weer op reis ga. Niet dat reizen noodzakelijk is om inzichten over jezelf te vergaren, maar het is zeker een handige katalysator. Op avontuur kom je nu eenmaal veel situaties tegen die je nog nooit hebt meegemaakt, en dat is soms confronterend. Maar die confrontatie aangaan, en mezelf daarbij van een afstand bekijken, heb ik altijd al graag gedaan.
Liefdeslessen
Zo analyseerde ik als tiener elke avond mijn eigen gedachten en gevoelens in mijn dagboeken. Ik probeerde er bijvoorbeeld achter te komen waarom ik een soort leegte in mezelf ervaarde, alsof ik iets essentieels miste. Wat dat precies was, daar kon ik de vinger niet op leggen. Lange tijd dacht ik dat ik een vriend(je) nodig had, dat een relatie het zou oplossen. Maar ook dat bleek uiteindelijk niet de oplossing. Want de ander kan die leegte dan wel verzachten, hij of zij is nooit in staat om jou heel te maken. Alleen jijzelf kan dat.
Die ontdekking was voor mij een van de belangrijkste in mijn proces van zelfontwikkeling. Mijn oorspronkelijke romantische beeld van de liefde is behoorlijk aan diggelen, maar gelukkig is er iets mooiers - en misschien wel romantischer - voor in de plaats gekomen. Namelijk de overtuiging dat écht liefhebben betekent dat je houdt van wie een persoon werkelijk is, zonder dat je hem of haar wilt veranderen. En dat je elkaar binnen een relatie vrijlaat. Zonder verwachtingen, mét vertrouwen.
Dit liefdevolle ideaal kan nog wel eens botsen met een diepe angst, noem het verlatingsangst of een soort existentiële angst om alleen te zijn. Dat herkennen de meeste mensen wel, en het is niet altijd makkelijk. Maar ik vertrouw op mijn gevoel, en heb de wilskracht om erdoorheen te gaan. Het scheelt dat ik ondertussen al ruim 7 jaar een hele lieve vriend aan mijn zij heb.
Hondoppas in Bretagne
Deze ontdekkingstocht in de liefde komt voort uit mijn algemene intentie om zoveel mogelijk vanuit de beste, meest geïnspireerde versie van mezelf te leven. En wat is nu een goeie manier om allerlei inzichten over jezelf op te doen? In je eentje op reis gaan natuurlijk!
Dus kocht ik in november een tweedehands autootje, werd lid van de ANWB en verzamelde mijn spullen. Een stuk meer dan alleen een backpack en rugtas: zomer- én winterkleding, boeken, laptop, een extra beeldscherm voor werk, kaplaarzen, mijn tekenkoffer met ezel, map vol tekenpapier, ukelele, gereedschap, kampeerspullen…
De dag na Kerst vertrok ik. En na weer de nodige traantjes te hebben weggepinkt, tufte ik door hevige regenbuien en windstoten door België en Frankrijk heen. Na drie dagen kwam ik aan in Bretagne, waar ik nu al ruim een week op een huis en hond pas. Een eigen plek, warm, ruim en gratis, die ik vond via een platform voor huisoppassers. Ideaal! En dan ook nog eens in een prachtige omgeving vol glooiende velden en bossen, met een groot meer om de hoek.
Snoepwinkel
Ik heb al heerlijk de tijd gehad om met mezelf te zijn. De creativiteit en lust voor het leven stromen, en ik geniet ervan om die te gebruiken voor mijn schrijf-, tekenwerk en andere uitspattingen. De wereld voelt als een snoepwinkel, vol mogelijkheden. Zowel als het gaat om mijn eigen ontwikkeling als het samen leven en creëren met andere mensen.
Dat gevoel van leegte, van 'iets missen' heb ik overigens al lang niet meer gevoeld. En voor mij heeft het leven nu gelukkig absoluut zin en betekenis - al is het maar om te groeien en liefde te verspreiden. Want dat is gewoon genieten.
Na het weekend ga ik door, richting Zuid-Spanje en Portugal, omdat het in tijden van lockdown toch fijn is om buiten in warm weer te kunnen zijn. Bijvoorbeeld als ik workaways ga doen, of kamperen in de buitenlucht. En wie weet spring ik ook nog eens op een surfplank.
Hasta la proxima vez!
Reactie plaatsen
Reacties